MEDZIUGORJE, 26. pażdziernika 2004 r.

 

 

 

WIARA WEDŁUG MODELU SZWEDZKIEGO STOŁU

 

Kiedy jakaś osoba przedstawi nam swoje stanowisko albo chce nam przekazać istotne informacje, jeśli uzna to za ważne, zwróci naszą uwagę przez postawienie pytania: Czy traktujesz mnie poważnie? Takie pytania są na miejscu. W naszym życiu model coraz bardziej dominuje, w którym mamy zbyt wiele informacji, wskazówek i nakazów, a zbyt mało wprowadzenia w życie tychże treści. Istotnie, w morzu treści i słów, wszystko jakby traci ważność. W takiej atmosferze licznych ofert dajemy sobie prawo wyboru tego, co wydaje się nam ważniejsze i bardziej wartościowe dla naszego życia. Innymi słowy wybieramy to, co się nam podoba, albo mówiąc obrazowo – jest to życie zgodne z prawem oferty, popytu i wolnego wyboru – logika rynku.

Lecz takie pojmowanie rzeczy wkracza również w życie religijne. Wierni tak jakby i w życiu religijnym chcieli wybierać te części i treści, które wydają się im być bardziej akceptowalne, łatwiejsze do przyjęcia. Zapomina się przy tym o podstawowym znaczeniu wiary, która jest darem i która zakłada nie tylko wierzenie, ale i życie tym, w co wierzymy. Takie podejście moglibyśmy określić życiem religijnym wg modelu „szwedzkiego stołu”. Co to oznacza? Osoba wierząca wybiera sobie z treści zbawienia zaproponowanych przez Jezusa Chrystusa i sakramentów Kościoła tylko to, co się jej podoba. Dzięki temu mamy rozmaite paradoksy: osoba wierząca, która nazywa siebie katolikiem, być może będzie chodziła co niedzielę na Mszę św., ale niepoważnie będzie traktowała swoje małżeństwo, będzie bronić życia, ale dokona aborcji, będzie prosić Boga o pomoc, ale będzie nadużywać pozycji w rodzinie czy wobec podwładnych i tak dalej.

Bycie katolikiem oznacza pełną przynależność do Chrystusa. Znaczenie słowa katolik niesie w sobie obowiązek, by w pełni wierzyć prawdzie, którą Jezus Chrystus głosi i poprzez Kościół wprowadza w rzeczywistość. Dlatego naszym obowiązkiem jest przede wszystkim wierzyć i dawać świadectwo o całości tego, w co wierzymy. Pismo Święte zwraca nam uwagę, że nie możemy opuścić ani jednego słowa, ani też inaczej go sformułować. Wiara jest poważną sprawą. Zwieńczeniem wiary jest życie wszystkim tym, czym żył Jezus i co przekazał apostołom. Bycie katolikiem nie pociąga za sobą jedynie przynależności do określonej grupy ludzi czy organizacji. Oznacza to bycie wyrytym w dłoniach Jezusa Chrystusa i postawienie Jezusa na pierwszym miejscu w swoim życiu.

Matka Boża daje nam na tej drodze wspaniałe wskazówki. Ona wierzy pełnią wiary. Nie wybierała, co będzie i jak będzie. Słuchała i służyła. Matka Boża jest wzorem pierwszej, prawdziwej chrześcijańskiej relacji wobec Boga.

           

o. Mario Knezović OFM

 

W I A D O M O Ś C I

 

LICZBA KOMUNII ŚW. I KONCELEBRANSÓW

We wrześniu w parafii Medziugorje rozdano 165 000 komunii św., a Msze św. koncelebrowane były przez 3806 kapłanów z kraju i z zagranicy.

We wrześniu w Medziugorju przebywały grupy pielgrzymkowe z: Kanady, Niemiec, Włoch, Szwajcarii, Korei, Malty, Libanu, Szkocji, Austrii, Francji, Portugalii, USA, Słowacji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Polski, Rumunii, Czech, Anglii, Węgier, Australii, Słowenii, Belgii, Filipin, Egiptu, Łotwy, Meksyku, Bośni i Hercegowiny oraz Chorwacji.

 

„MUR MIŁOŚCI” W MEDZIUGORJU

Z okazji trzynastej rocznicy działalności stowarzyszenia humanitarnego „Mur miłości” z Varaždinu 6 października zorganizowano pielgrzymkę do Medziugorja. Sześćdziesięciu członków stowarzyszenia pielgrzymowało z pragnieniem, by iść „Drogą przyjaźni, pokoju i miłości”. W czasie jednodniowego pobytu w sanktuarium pielgrzymowali na Górę Objawień, a w kaplicy Adoracji odbyła się Msza św. dziękczynna, której przewodniczył o. Mario Knezović OFM.

 

TRANSITUS

W wigilię święta św. Franciszka 3 października rodzina franciszkańska celebruje transitus  – przejście z tego świata do wieczności swojego założyciela św. Franciszka z Asyżu. W Medziugorju obrzęd ten sprawowano bezpośrednio po wieczornej Mszy św., brali w nim udział medziugorscy franciszkanie, franciszkanki, członkowie młodzieży franciszkańskiej i trzeci zakon franciszkański. W czasie liturgii franciszkanie i wierni przypominają sobie ostatnie ziemskie chwile życia św. Franciszka, rozmiłowanego w Bogu i w całym stworzeniu, który nawet śmierć nazywał swoją siostrą i dziękował jej, że prowadzi go do Stwórcy.

Wieczorną Mszę św. i obrzęd transitus prowadził o. Branko Radoš OFM.

 

1900 KILOMETRÓW NA ROWERZE DLA SIEROCIŃCA W UGANDZIE

            Aby wspomóc budowę sierocińca „Kumi” w diecezji Sorota w Ugandzie Alois Gerding z Sendeny (Niemcy) przejechał na rowerze 1900 km z Münster do Medziugorja. Alois Gerding wraz z żoną Elizabeth, rodziną Eink oraz przyjaciółmi wspierają materialnie pracę socjalno-humanitarną kapłanów w Afryce. Sierociniec „Kumi” prowadzony przez o. Charlesa Osire będzie się zajmował 200 sierotami.

 

REKOLEKCJE W DOMU MODLITWY „DOMUS PACIS”

W domu modlitwy „Domus Pacis” odbyły się rekolekcje postu, modlitwy i milczenia dla pielgrzymów z Niemiec. Rekolekcje prowadził o. Ljubo Kurtović OFM.

W tym samym domu na rekolekcjach prowadzonych przez o. Franjo Dušaja OFM, zebrała się młodzież z Czarnogóry, jak również młodzież franciszkańska z Hercegowiny i grupa dziewcząt na rekolekcjach prowadzonych przez siostry franciszkanki.

 

DZIESIĄTE MIĘDZYNARODOWE REKOLEKCJE KAPŁAŃSKIE

Dziesiąte Międzynarodowe Rekolekcje Kapłańskie odbędą się w Medziugorju w dniach od 4 do 9 lipca 2005 r. Tematem rekolekcji będzie: Eucharystia i Maryja - Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie! (J 2, 5)

 

PROGRAM REKOLEKCJI

 

4 lipca 2005, poniedziałek

13. 00 – 18.00 Zgłoszenia uczestników (żółty budynek za kościołem)

18.00    POCZĄTEK REKOLEKCJI

Modlitwa różańcowa, Msza św.

Modlitwa o uzdrowienie i tajemnice chwalebne Różańca św.

 

5 lipca 2005, wtorek

8.30      Laudes w j. łacińskim i adoracja Najświętszego Sakramentu

9.00      Wykład (o. dr Zvjezdan Linić, OFM)

10.00    Przerwa

10.30    Modlitwa

15.30    Wykład (o. dr Zvjezdan Linić, OFM)

16.30    Przerwa

17.00    Modlitwa

18.00    Modlitwy wieczorne (różaniec, Msza św., modlitwa o uzdrowienie)

 

6 lipca 2005, środa

8.30      Laudes w j. łacińskim i adoracja Najświętszego Sakramentu

9.00      Wykład (o. dr Zvjezdan Linić, OFM)

10.00    Przerwa

10.30    Modlitwa

15.30    Wykład (o. dr Zvjezdan Linić, OFM)

16.30    Przerwa

17.00    Modlitwa

18.00    Modlitwy wieczorne (różaniec, Msza św., modlitwa o uzdrowienie)

22.00    Adoracja Najświętszego Sakramentu

 

7 lipca 2005, czwartek

6.00      Różaniec na Górze Objawień

9.30      Wykład (o. dr Zvjezdan Linić, OFM)

10.00    Przerwa

10.30    Modlitwa

15.30    Wykład (o. dr Zvjezdan Linić, OFM)

16.30    Przerwa

17.00    Modlitwa

18.00    Modlitwy wieczorne (różaniec, Msza św., adoracja Najświętszego Sakramentu)

 

8 lipca 2005, piątek

6.0               Droga Krzyżowa na górze Križevac

7.0               Modlitwa, rozważanie

8.0               Modlitwy wieczorne (różaniec, Msza św., adoracja Krzyża Pańskiego)

 

9 lipca 2005, sobota

08.30    Przejście na grób o. Slavka Barbaricia OFM, modlitwa

09.00    Wymiana doświadczeń, świadectwa

 

ZAKOŃCZENIE REKOLEKCJI – MSZA ŚW. O 12.00

Zgłoszenia można przesłać poprzez e-mail: seminar.marija@medjugorje.hr, złożyć osobiście lub w biurze informacji albo telefonicznie lub faxem: 00 387 36 651 999 (za Mariju Dugandżić).

Prosimy księży, którzy na własną rękę zapewniają sobie zakwaterowanie u rodzin w Medziugorju, aby w swoim zgłoszeniu podali również imię i nazwisko oraz numer telefonu rodziny, u której zamierzają się zatrzymać.

Księża, którzy nie mają możliwości załatwienia kwater na własną rękę proszeni są o zaznaczenie tego w zgłoszeniu, aby parafia mogła zarezerwować im miejsce.

Koszty rekolekcji pokrywa odprawienie pięciu intencji mszalnych.

Należy wziąć ze sobą: celebret, albę i stułę, Pismo Święte, radio o wysokiej częstotliwości FM i słuchawki (aby słuchać tłumaczenia symultanicznego).

Ponieważ nie wszyscy księża mają dostęp do Internetu i być może nie wiedzą o rekolekcjach w Medziugorju, prosimy organizatorów pielgrzymek, grupy modlitewne oraz centra pokoju, aby zamieściły tę informację we wszystkich dostępnych środkach przekazu, aby jak najwięcej księży mogło wziąć w nich udział. Prosimy również, aby o ile jest to możliwe materialnie wspomóc księży, którzy chcą przyjechać, a nie mają środków potrzebnych na pokrycie kosztów podróży (zakwaterowanie u rodzin w parafii jest bezpłatne).

Już teraz dziękujemy Państwu modląc się o błogosławieństwo Boże i błogosławieństwo Królowej Pokoju w Waszej pracy.

            Wykładowcą na tegorocznych rekolekcjach będzie o. Zvjezdan Linić, OFM. Urodził się w 1941 w Svilnie, w pobliżu sanktuarium Matki Łaskawej w Trsacie (Chorwacja). Do Zakonu Franciszkańskiego wstąpił w 1958 r., święcenia kapłańskie otrzymał w 1967 r.

              Studiował w Samoborze, Zagrzebiu, Paryżu i Innsbrucku gdzie w 1970 r. obronił doktorat z teologii – z zakresu liturgii.

              W latach 1981–1997 jako kapłan działał pośród naszych pracowników w Innsbrucku, Paryżu, Nowym Sadzie oraz w Chorwacji w Trsacie, Karlovacu, Osijeku i Zagrzebiu. Od 1997 r. jest dyrektorem Domu Spotkania Tabor działającego przy klasztorze franciszkańskim w Samoborze, gdzie organizuje i prowadzi liczne rekolekcje i kursy dla wszystkich stanów w Kościele.

  Posługę kapłańską poświęcił w największym stopniu młodzieży i Trzeciemu Zakonowi Franciszkańskiemu. Wielu młodym ludziom pomógł poznać Chrystusa Zbawiciela i wejść do Kościoła dzięki sakramentowi chrześcijańskiej inicjacji. Często prowadzi wykłady dla studentów teologii. Jest szczególnie aktywny w prowadzeniu rekolekcji dla kapłanów, zakonników i zakonnic oraz dla osób świeckich. Jest znany jako osoba prowadząca kursy pomagające w poznaniu podstawowego doświadczenia chrześcijańskiego oraz rekolekcji uzdrawiających i wyzwalających.

 

 

---

 

15 października 2004

Drogie Dzieci Medjugorja!

Niech będzie pochwalony Jezus i Maryja!

 

1. Pod koniec września, przed wyjazdem z Medjugorja na misję, poszłam do Mirjany i spytałam ją, co byłoby najważniejsze, żeby przekazać Amerykanom w moich konferencjach. Bez zastanowienia odparła: “Daj im nadzieję! Okaż im miłość!” Wspomniawszy kilka brzemion i problemów ludzi Zachodu skierowała moją uwagę na epidemię strachu, która dotyka dziś tak wielu serc. Wiemy dobrze, że Mirjana, tak jak pięcioro innych widzących, nie jest powściągliwa, gdy chodzi o dzielenie się wymagającymi słowami Najświętszej Panny. Jednakże tego ranka Mirjana zaskoczyła mnie, gdy powiedziała: “Ci, którzy się boją, nie są wierzący”. W pierwszej chwili te słowa mogłyby wydać się twarde. Lecz gdy się nad nimi zastanowimy, stają się powodem radości i nadziei. To jest bardzo proste: im bardziej przywiązujemy się do Jezusa, tym mniej się boimy. Im bardziej zbliżamy się do Boga, tym bardziej oddala się od nas lęk. Naprawdę musimy to sobie wbić do głowy, że lęk i miłość są nie do pogodzenia. Tam, gdzie jest miłość, nie ma lęku, a skoro Bóg jest czystą miłością, prawdziwa miłość wypędza lęk.

Mirjana przypomniała mi to cudowne orędzie otrzymane w latach 80-tych: “Ci, którzy obierają Boga Ojca za ojca swej rodziny, którzy obierają (Maryję) za matkę i którzy obierają Kościół za swój dom, nic nie muszą się lękać przyszłości, nic nie muszą się lękać tajemnic.” Niech te słowa zostaną oprawione w ramki w każdym domu! Bardzo mi się podoba sposób, w jaki to streszcza św. Paweł: “Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz 8,31)

Istotnie, jedyny lęk, jaki możemy sobie pozwolić wpuścić do naszego serca, to lęk przed tym, żeby nie zostać oddzielonym od Boga na zawsze (przez grzech ciężki i odrzucenie miłosierdzia). Zostać oddzielonym od Boga to prawdziwa klęska. Matka Boża podkreśla to w sposób następujący: “Proszę was, nie pozwalajcie, żebym wylewała krwawe łzy z powodu dusz, które zatracają się w grzechu.” (22 marca 1984)

Po rozmowie na temat lęku, Mirjana kontynuowała, mówiąc z przekonaniem: “Wiesz, nie ma niczego, czego nie moglibyśmy otrzymać przez modlitwę i post. Czasami ludzie pytają: ‘Mirjana, co mógłbym uczynić w tej sytuacji poza modlitwą?’ Tak pytają, ponieważ jeszcze nie zrozumieli wielkiej mocy modlitwy! Dlaczego mielibyśmy szukać innego środka, gdy mamy już ten najlepszy i najpotężniejszy? Nasz wysiłek powinien polegać na tym, żeby modlić się lepiej, żeby modlić się więcej, mając więcej zaufania do Boga, który nas prowadzi, jak ojciec swoje dzieci! To zaufanie nie pozostawia żadnego miejsca lękowi. To ono czyni naszą modlitwę tak potężną.”

Słysząc to, postanowiłam być czujna: gdy do mojego serca wślizgną się lęki, zamiast pozwolić funkcjonować mej wyobraźni, natychmiast zanurzę się w modlitwę.

Mirjana dodała: “Wielu pielgrzymów włoskich pyta mnie: ‘Mirjana, dlaczego Najświętsza Panna prosi w swych orędziach o to lub o tamto?’ Ależ my, widzący, nigdy nie pytamy Jej dlaczego!! Żadne z nas nawet by nie pomyślało, żeby Ją spytać dlaczego, ponieważ wiemy, że nasze życie jest w rękach Bożych.”

Mirjana ma rację; nie musimy wszystkiego zrozumieć. Zauważyłam, że do tej wielkiej mądrości doszli nie tylko widzący, lecz także większość wierzących Chorwatów. To bez wątpienia pochodzi ze świadomości Bożej transcendencji, którą oni potrafili zachować. Dla nich, Najświętsza Panna wie, dlaczego prosi, żeby zrobić to czy tamto i to im wystarczy. Pozostają w pokoju i po prostu to czynią. Moglibyśmy przyjąć tę postawę, ponieważ będąc posłusznymi najlepiej zrozumiemy podstawy tego, o co byliśmy proszeni. Nigdy nie zbłądzimy będąc posłusznymi woli Bożej! Lecz jeśli wypytujemy Boga o Jego intencje, zanim ruszymy w drogę do Niego, to jesteśmy wielkimi przegranymi. Po 23 latach objawień niektórzy pielgrzymi nie zaczęli jeszcze pościć, ponieważ ciągle pytają, dlaczego mają to czynić – w tym czasie, gdy te łaski były udzielane tym, którzy z wiarą dziecka po prostu pościli!

 

2. Dzięki Ci Panie, wreszcie weszliśmy w Rok Eucharystii! Utkwijmy bardziej niż dotąd nasz wzrok w Jezusie Eucharystycznym! Siostra Briege McKenna (USA) ostatnio powiedziała mi przez telefon, że Nieprzyjaciel zrobi wszystko, żeby nas odciągnąć i przeszkodzić nam w pełni przeżyć ten Rok Eucharystii. Otóż, mówi ona, to właśnie dzisiaj mamy zrobić to, co najważniejsze dla nas i dla świata.

Ojciec Święty jeszcze raz wykazuje łączność duchową z Najświętszą Panną, ogłaszając ten Rok Eucharystii. Odtąd możemy ukazać naszą łączność z nim pozostawiając w naszym życiu więcej miejsca na Eucharystię. Podczas pierwszych lat objawień Matka Boża wyrażała pragnienie, żeby w każdej parafii była adoracja Najświętszego Sakramentu. Dzisiaj większość parafii nie daje wiernym tej możliwości. Proponuję więc, żeby każdy z nas zaangażował się w pokorną modlitwę za swoją parafię i za swoją diecezję, żeby spełniło się pragnienie Gospy. 15 marca 84 dała to orędzie: “Nieustannie adorujcie Przenajświętszy Sakrament Ołtarza. Jestem zawsze obecna, gdy wierni są na adoracji. Wtedy otrzymują specjalne łaski.”

Istnieje wiele sposobów wyrażania naszej miłości Jezusowi w Eucharystii i do akcji możemy przystąpić bardzo konkretnie. Na przykład, znam kobietę, która nie ma wielkich środków, ale która od lat jest zaangażowana w przynoszenie świeżych kwiatów do wszystkich tabernakulów w swym mieście na znak miłości do Jezusa Eucharystycznego i do Maryi, jego Matki.

 

Przez Twoją modlitwę, droga Gospo, Matko Eucharystii, niech nasze życie będzie Mszą św., a nasza dusza hostią!

S. Emmanuel

 

 

 

---